Biografie

Hanneke Bergsma is zangeres en zangdocent/-coach in Den Helder. Ze is werkzaam bij Triade, het Huis van de Kunsten.

Daar coacht zij zangers en zangeressen, individueel en in groepsverband en leidt verschillende zanggroepen. Ook gaat Hanneke regelmatig op bezoek bij scholen om daar met de kinderen te zingen. Ze wordt vaak gevraagd als gastzangeres bij concerten en werkt regelmatig als recensente van het Noord-Hollands Dagblad.

Folksongs

Hanneke Bergsma begint haar muzikale carrière met de pure schoonheid van folksongs. Geïnspireerd door o.a. Joan Baez zingt ze breekbare liedjes met sprookjesachtige inhoud waarbij ze zichzelf op gitaar begeleidt.

Ze maakt hiermee haar radiodebuut in het programma ‘Los Vast’. Na drie keer te zijn teruggevraagd door de luisteraars wint ze een ‘Tour de chant’ en mag een mini-radioconcert geven. Haar stem blijft zo niet onopgemerkt en haar liedjes krijgen een uitgebreider arrangement als ze gevraagd wordt voor de band ‘Cajun’ (later ‘Newdeep’). In deze band zet ze haar eerste stappen op diverse ‘planken’ en drukt ze haar stempel op het repertoire: countrysongs vermengd met folk. De band doet mee aan verschillende televisieshows en maakt furore op diverse grote podia. In Engeland staat Newdeep op het befaamde Peterborough Festival.



Nieuwe Oogst

In 1982 maakt ze haar tv-debuut in de talentenjacht ‘Avro’s Nieuwe Oogst’. Met het lied ‘Faithless love’ van John D. Souther weet ze alle stemmen voor zich te winnen en ontvangt ze uit handen van Pim Jacobs, Martine Bijl en Gerrit den Braber de hoofdprijs.

In hetzelfde jaar behaalt ze de eerste plaats in de finale van het Tros Marlborough Countryfestival en is nogmaals op tv te zien in de internationale finale (Benelux) van voornoemd festival en zingt zich met o.a. een close harmony versie van ‘Scarlet Ribbons’ naar de tweede plaats in de categorie ‘beste zangeres’.

Op het Internationale Country Festival in Uden wint ze met haar band de ‘Zilveren gitaar’ een prijs voor ‘beste country act’.



In 1984 wordt ze door de lezers van het blad ‘Country Gazette’ uitgeroepen tot ‘Beste Country-zangeres van de Benelux’.

Ze krijgt een contract bij CNR en brengt de single: ‘Nobody’ uit, geproduceerd door Will Hoebe en Harry van Hoof, met op de B-kant het liedje ‘Ballerina’ een eigen lied over Anorexia Nervosa.

In het tv-programma ‘Kwistig met muziek’ (1985) wint ze de eerste plaats en promoot ze haar single.



Kate Bush

Het succes is voor Hanneke een sein voor verandering. Geïnspireerd door Kate Bush verlaat ze het folk-pad en proeft ze aan het theatrale aspect van muziek maken.

In het NCRV-televisiegala ‘Start ‘87’ wint ze de eerste plaats, met de twee zelfgeschreven nummers ‘Glenmore’ en ‘The Partingsong’ (muziek: Ralph Paap) en wordt begeleid door de Jan Rietman Band.

Het merk Sennheiser contracteert haar voor een reclamecampagne in het blad ‘Music Maker’ voor de microfoon die ze in het programma gebruikte en won in een ‘gouden’ versie.



Soundmixshow

In die tijd van nog maar drie televisiezenders (!) doet ze mee aan de Soundmixshow (Kate Bush) en staat samen met Henny Huisman in de finale van 1988 die met 7 miljoen kijkers het best bekeken programma van dat decennium zal worden. Een nieuw systeem van stemmen (per telefoon), door Joop van den Ende bedacht, zorgt voor veel opschudding en een landelijk gecrasht telefoonnet.



Songfestival

In 1989 doet ze mee aan het Nationale Songfestival en vertolkt met het Metropole Orkest en met een jonge Cor Bakker aan de vleugel, het liedje ‘Wacht op mij’ (Alice May) dat een verdienstelijke tweede plaats bereikt.



Een succesvolle periode van ‘toeren’ volgt.

Ze is gast in de try-outs van de André van Duin revue en staat tweemaal in het voorprogramma van de Ivo Niehe shows. Haar agenda staat bomvol met optredens zowel met de band als solo. Ze doet mee met haar band aan de ‘Grote Prijs van Nederland’.



Maar weer is het de ‘drang naar verdieping’ (ik zing… maar wat doe ik eigenlijk…) die haar doet besluiten het roer om te gooien.

Conservatorium

Een conservatoriumstudie beheerst haar ‘jaren negentig’. Ze krijgt les van o.a. Margriet Eshuis en wordt gecoacht door Donald Jones.

Ze schrijft de teksten voor haar album ‘Sand-castles’ waarvoor Ralph Paap alle muziek schrijft. Samen met Jan Helder (drums) vormen ze het team ‘Tiga’ dat de vaste basis is voor het album.

Het project kent enkele muzikale gasten waaronder Maurice Luttikhuis (dirigent van o.a. Les Misérables en Miss Saigon). Het album komt uit bij Multidisk/Dureco en ze neemt in 1993 een jaar vrijaf van haar studie om haar promotionele verplichtingen na te komen.

In 1994 wordt ze gevraagd om de titelsong te schrijven en uit te voeren voor de televisiespecial van de ‘Ronde van Texel’, een catamaranrace met deelnemers uit de gehele wereld.



Samen met Ralph Paap schrijft ze aan de musical ‘Rose’ een indringend verhaal over een vrouw die de verschrikkingen van de Tweede Wereldoorlog op haar eigen bijzondere wijze verwerkt. Een compilatie van een aantal songs uit deze ‘musical in wording’ vormt een belangrijk deel van haar eindexamenconcert.

In 1998 wordt haar eerste kind geboren en ze is zwanger van haar tweede als ze in 1999 afstudeert en haar diploma ‘Docerend Musicus’ in ontvangst neemt.

Kinderspel

In 2000 maakt ze met pianist Wilco Koster haar kleinkunstprogramma ‘Kinderspel’ met herkenbare teksten en liedjes geïnspireerd door het moederschap.

Tevens is zij actief in het commerciële circuit met de coverband ‘Shannah’.



Ligtenberg en Seven Wonders

Tot 2013 werkte zij samen met gitarist Edwin Ligteringen in het duo ‘Ligtenberg’. In deze combinatie zochten beiden naar een vorm waarin zang en een bijzondere (theatrale) manier van begeleiden de opgedane ervaring en kennis van een leven lang weerspiegelde. Tevens was ze één van de drie ‘stemmen’ in de Fleetwood Mac Tribute Band ‘Seven Wonders’.



Triade